Jacek Pulikowski - Zakochanie... i co dalej?

Książka ta jest pierwszym krokiem do szczęśliwego małżeństwa. Pomyśl o radosnym czasie zakochania, chodzenia ze sobą, narzeczeństwa i nie zmarnuj go! Wykorzystaj cenne wskazówki autora dla dobra twojego i przyszłego współmałżonka.

Imprimatur, Nihil obstat
Wydanie IV w nowej szacie graficznej.

Jacek Pulikowski jest szczęśliwym mężem Jadwigi (od 34 lat) i ojcem Marii, Jana i Urszuli. Od wielu lat zaangażowany w działalność Duszpasterstwa Rodzin i Poradnictwo Rodzinne. Jest wspólnie z przyjaciółmi założycielem i wieloletnim Prezesem Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Archidiecezji Poznańskiej. Przez dwie kadencje był świeckim audytorem Rady do spraw Rodziny Episkopatu Polski. Autor poczytnych książek (19) i artykułów w licznych czasopismach katolickich, oraz uczestnik audycji radiowych i telewizyjnych na tematy rodzinne (miłość, czystość, płciowość, ojcostwo, rodzicielstwo). Wszystkie jego książki wielokrotnie wznawiano w wielotysięcznych nakładach i przetłumaczono na języki obce (rosyjski, łotewski). Nagrodzony nagrodą wydawców katolickich Feniks za kilka książek w serii: Jak wygrać... Popularny mówca spotykający się z młodzieżą, narzeczonymi, małżeństwami, nauczycielami, kapłanami i... teściami.

Zawodowo: docent dr inż. Jacek Pulikowski jest nauczycielem akademickim na uczelni technicznej - Politechnice Poznańskiej. Ponadto prowadzi zajęcia na Podyplomowym Studium Rodziny na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.


Zobacz inne tytuły tego autora: Jacek Pulikowski

ZAMIAST WSTĘPU

Skoro mamy poważnie mówić o „chodzeniu" i narzeczeństwie,to trzeba się zastanowić nad ich sensem i celem. Sensem jest poznanie drugiej płci i siebie wobec niej jako „przymiarka" do założenia rodziny, a ostatecznym celem założenie szczęśliwej rodziny. Warto zatem powiedzieć słów kilka, czym jest normalna rodzina i co jej współcześnie zagraża.

1. Normalna rodzina
Chcąc założyć szczęśliwą rodzinę, warto sobie jasno uświadomić, czym jest normalna rodzina mogąca dać szczęście wszystkim jej członkom.
Od razu ustalmy, że nie będziemy zajmować się „normą" w sensie statystyczno-powszechnościowym: „jak wszyscy". Tym tropem doszlibyśmy do bardzo smutnych wniosków. Wówczas bowiem w każdej społeczności, w jakiejkolwiek sferze, w której zło brałoby górę nad dobrem, właśnie zło uzyskiwałoby status „normalności" i tym samym byłoby nobilitowane. Tak więc „większościowa" wizja normalności jest nie tylko dramatycznie chwiejna (zależy od liczby tak lub inaczej „normalnych"), lecz staje się śmiertelnie niebezpieczna. Bowiem pod pozorem demokracji i za pomocą demokratycznych procedur można by chorą anormalność uczynić normalnością przez głosowanie, jawne wynaturzenie sankcjonować jako tolerancyjną nową naturalność, czy wreszcie ewidentną głupotę jako nowoczesną mądrość. Czy przypadkiem nie obserwujemy na porządku dziennym takich zjawisk w dzisiejszej anormalnej i amoralnej rzeczywistości? Mniejszościowi oponenci takich wizji w obowiązującej retoryce poprawności politycznej to oszołomi, antydemokraci i nienowocześni wsteczniacy, ba nawet nietolerancyjni fundamentaliści.

Mimo zagrożenia obrzuceniem powyższymi inwektywami „zaryzykujmy" spokojną zdroworozsądkową refleksję nad prawdziwie normalną rodziną. Bez wątpienia rodzina jest normalnym terenem przekazywania życia - rodzenia i wychowywania potomstwa. Z biologii wiadomo, że do przekazywania życianormalnie potrzebni są kobieta i mężczyzna. Ściślej: musi się w tym celu odbyć normalne współżycie płciowe, w którym nieokaleczone plemniki mężczyzny-ojca złożone zostaną w otwartych na ich przyjęcie (niezatrutych i nieodgrodzonych gumową barierą) drogach rodnych kobiety-matki. Normalne jest, że poczęty - a nawet już urodzony - człowiek nie jest samowystarczalny i do przeżycia oraz rozwoju potrzebuje trwającej lata opieki kobiety-matki i mężczyzny-ojca. Tak więc rodzina (co jest normalne i dla myślących wręcz oczywiste) ma być terenem rozwoju „liczebnego" społeczeństwa, ma zapewnić przewagę urodzin nad zgonami. Zważywszy na fakt, że część ludzi zrezygnowała z różnych powodów z przekazywania życia, a część jest do tego niezdolna, normalna rodzina powinna przyjąć i dobrze wychować więcej niż dwoje dzieci.Normalnym jest, że do wypełnienia trudnego zadania wychowania człowieka potrzebny jest wspólny solidarny wysiłek matki i ojca połączonych trwałą wspólnotą życia i miłości. Więcej, do normalnego wychowania, skutecznie ukierunkowującego ku dobru, potrzebny jest niezbędnie przykład uczciwej, wiernej i dozgonnej miłości rodziców, czyli świadectwo nierozerwalnej komunii małżeńskiej. Normalne jest zatem, że dzieci przychodzą na świat w rodzinie, w niej wzrastają, są wychowywane i kształtowane. Słowem rodzina jest normalnym terenem wzrostu człowieka do osiągnięcia dojrzałości, czyli zdolności do samodzielnego funkcjonowania w świecie. Między innymi do założenia własnej rodziny. Tym samym normalna rodzina umożliwia normalne funkcjonowanie i rozwój społeczeństw. Jest rzeczą bezdyskusyjną, że normalna rodzinapowinna mieć zapewnione odpowiednie warunki do normalnego - godnego - życia i wypełniania swej rodzicielskiej i wspólnotowej misji. Chodzi tu zarówno o warunki finansowe, mieszkaniowe, jak też szeroko rozumiane środki zapewniające poczucie stabilności i bezpieczeństwa (również psychicznego). Tak więc normalna rodzina powinna zawsze i wszędzie odczuwać (to odczucie powinno wynikać z realiów), że jest najważniejszą komórką społeczną, od której zależą losy społeczności, w której funkcjonuje. Leży to w najlepiej rozumianym interesie (w konsekwencji również ekonomicznym) każdej społeczności, każdego państwa. Normalną rzeczą jest, a raczej powinna być, troska każdego państwa o normalną rodzinę jako największy skarb, najważniejszą instytucję zapewniającą byt państwa, a nawet jego przetrwanie. 

To wszystko, co wyżej napisano, wynika, wprost z normalnego myślenia. Jeżeli dodamy do tego naukę Kościoła głoszącą, że: „Małżeństwo bowiem nie jest wynikiem jakiegoś przypadku albo owocem ewolucji ślepych sił przyrody, Bóg Stwórca ustanowił je mądrze i opatrznościowo (...) małżonkowie (...) dążą do takiej wspólnoty osób, aby doskonaląc się w niej wzajemnie, współpracować jednocześnie z Bogiem w wydaniu na świat i wychowaniu nowych ludzi..." (Humanae vitae III, 1.28) to oczywistym staje się, że: przyszłość świata idzie przez rodzinę (Jan Paweł II Familiaris consortio 75,) dodajmy: normalną rodzinę.



Spis treści:

ZAMIAST WSTĘPU
1. Normalna rodzina
2. Atak na normalną rodzinę
3. Heteroseksualizm normą naturalną
4. Miejsce działań płciowych

Rozdział I.
OD ZAKOCHANIA DO MIŁOŚCI PRAWDZIWEJ
1. Zakochanie się
2. Czy to ten? Czy to ta?
3. Chodzenie ze sobą
4. Drogi poznania
     Czystość - droga dobra i do dobra prowadząca
          Skutki dobrego poznania
     Pożądliwość - droga zła i niszcząca
          Skutki złego, niszczącego poznania
     Drogi realne w życiu
     Pociągnięcie do wielkich wartości
     Poznanie rodziny
     Poznanie odświętne
     Poznanie w codzienności
     Poznanie przez wspólne zamieszkanie?
     Poznanie przez rozmowę
          Rozmowy o oczekiwaniach
          Oczekiwania od osoby przyszłego współmałżonka
          Oczekiwany kształt przyszłej rodziny
          Poglądy na wychowanie dzieci
          Poglądy na zarządzanie pieniędzmi
          Poglądy na podział obowiązków w małżeństwie
          Poglądy na temat spędzania wolnego czasu
5. Konflikty, trudności i ich rozwiązywanie
6. Akceptacja różnic
7. Rozstanie
8. Radosny trud budowy jedności
9. Narodziny miłości

Rozdział II
WYBÓR POWOŁANIA
1. Decyzja o małżeństwie
2. Narzeczeństwo - głęboki sens czy przeżytek
     Jak ma wyglądać narzeczeństwo?
3. Zwyczaje i ich znaczenie
     Mężczyzna prosi rodziców o rękę dziewczyny
     Dziewczyna przyjmuje pierścionek zaręczynowy
     Ogłoszenie z ambony, że "zabierają się" do małżeństwa
4. Poznanie i zmiana siebie "ukierunkowane na małżeństwo"
5. Przygotowanie siebie do małżeństwa
6. Decyzja o ślubie

Rozdział III
ZAWARCIE MAŁŻEŃSTWA W KOŚCIELE
1. Przeszkody kanoniczne
2. Przygotowanie do ślubu
     Wybór miejsca ślubu
     Formalności urzędowe
     Formalności w Kościele
     Katecheza przedmałżeńska
     Poradnictwo rodzinne
     Zawiadomienia i zaproszenia
     Oprawa, czyli stroje, dekoracja, fotograf, wideo
     Zbiórka pieniędzy na określony cel (zamiast kwiatów)
     Przygotowanie psychiczne
     Przygotowanie duchowe
3. Ślub - uroczystość w Kościele
     Symbolika liturgii
     Czytania
     Znak pokoju
     Przysięga małżeńska
     Dodatkowe pomysły
4. Życzenia, kwiaty i prezenty

Rozdział IV.
PO ŚLUBIE
1. Wesele
     Miejsce
     Zaproszeni goście
     Orkiestra czy "samograj"
     Menu
     Alkohol?
     Wodzirej?
     Śpiewy
2. Noc poślubna
3. Podróż poślubna, czyli miodowy miesiąc
4. Proza życia...

Listy