abp Marcel Lefebvre - Zestaw: Podróż duchowa, Kościół przesiąknięty modernizmem i Oni Jego zdetronizowali

1. abp Marcel Lefebvre - Podróż duchowa

Ostatnia książka Arcybiskupa mówi o świętości w sposób prosty, lecz bardzo głęboki. Autor opiera się na pismach św. Tomasza z Akwinu, zwłaszcza na Sumie teologicznej, bowiem „dusze odnaleźć mogą u św. Tomasza nie tylko światło wiary, ale również źródło świętości”. Praca, przeznaczona pierwotnie dla kapłanów i seminarzystów, cieszy się dużym powodzeniem także wśród świeckich. Przyjmijmy zatem to mądre i rzeczowe zaproszenie do „całkowitego ofiarowania się Bogu przez Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego, a więc do przygotowania do błogosławionego życia w łonie Trójcy Przenajświętszej”.

2. abp Marcel Lefebvre - Oni Jego zdetronizowali

Trzecie wydanie książki w nowym przekładzie to obowiązkowa lektura każdego katolika. Arcybiskup omawia filozoficzne i historyczne przyczyny kryzysu, których efektem był Sobór Watykański II, nazwany tutaj rewolucją francuską w Kościele. Autor rozprawia na temat źródeł i zasad liberalizmu przyczyniającego się do zdetronizowania Jezusa Chrystusa, krytycznie analizuje liberalny katolicyzm oraz liberalną konspirację szatana przeciwko Kościołowi i papiestwu, a także opisuje rewolucję w tiarze i kapie, jaka się dokonała podczas i po soborze — tryumfie katolickiego liberalizmu.

3. abp Marcel Lefebvre - Kościół przesiąknięty modernizmem

W czasie, gdy ludzie zatykali sobie uszy na prawdę, by zwrócić się w stronę kłamstwa, abp Lefebvre z niestrudzoną cierpliwością i troską głosił słowo Boże, odpierał zarzuty oraz napominał. Jego kazania, Jego odczyty religijne przeznaczone dla księży i seminarzystów, Jego publiczne wykłady głoszone chrześcijańskiemu ludowi pozwalają nam Go poznać jako doktora wiary, jako prawdziwego teologa, który z najwznioślejszych zasad umiał wyciągnąć praktyczne wnioski dla naszych czasów oraz dawał stosowne i żywotne wskazówki dla życia nadprzyrodzonego.

Słuszne jest to, co powiedział o nim ks. Berto, Jego doradca podczas soboru: „Nie zdradzam żadnej tajemnicy, mówiąc wam, że abp Lefebvre jest teologiem o wiele lepszym ode mnie. Dałby Bóg, aby wszyscy ojcowie soboru nimi byli w takim stopniu jak on! Posiada on niesłychanie pewny i wyostrzony zmysł teologiczny, do którego jego wielkie oddanie dla Stolicy Apostolskiej dorzuciło wyczucie pozwalające, nawet przed interwencją logicznej refleksji, intuicyjnie odróżnić to, co się da, od tego, czego nie się da pogodzić z suwerennymi prerogatywami Opoki Kościoła… Ani razu nie przedłożyłem mu memoriału, notatki, szkicu, których by nie przejrzał, rozważył, powtórnie przemyślał i często swoją osobistą wytrwałą pracą przerobił całkowicie na nowo”.

(fragment wstępu ks. F. Schmidbergera)