Zestaw: Magna Polonia nr 17 + Czarna Księga Sanacji

Może nie jest jeszcze za późno?

Kiedy pojawiłem się na tym świecie, ludność Afryki liczyła 330 milionów ludzi, Europę zamieszkiwało wówczas o 300 milionów osób więcej. Od tamtej pory liczba ludności Czarnego Lądu wzrosła o ponad miliard, podczas gdy na Starym Kontynencie raptem o 100 milionów – i to pomimo masowego napływu do Europy imigrantów z Afryki i Azji.

Nic też nie wskazuje na to, by te tendencje miały się w najbliższych latach odwrócić – o ile bowiem średnia wieku mieszkańca Afryki to obecnie niespełna 24 lata, to przeciętny Europejczyk jest o dwadzieścia lat starszy. Przy tym tę średnią i tak „zaniżają” osoby pochodzenia afrykańskiego i azjatyckiego – imigranci i ich potomkowie.

Wszystko to dzieje się w sytuacji, gdy w Europie od dziesięcioleci panuje pokój, z rzadka przerywany lokalnymi konfliktami zbrojnymi, podczas gdy w Afryce czy w Azji wojny i konflikty zbrojne w ostatnich dziesięcioleciach pochłonęły dziesiątki milionów istnień ludzkich.

Sto – dwieście lat temu sytuacja była odwrotna. Przeciętna europejska rodzina miała wtedy sześcioro, ośmioro, dziesięcioro dzieci. To dlatego europejczycy, w poszukiwaniu przestrzeni życiowej, zasiedlali inne kontynenty.

Ale tak jak wtedy Europejczycy kolonizowali Afrykę czy Azję, tak dziś Azjaci i Afrykańczycy kolonizują starzejącą się Europę, w której królują dziś egoizm i wygodnictwo, gdzie wychowywanie dziecka traktowane jest coraz częściej jako przeszkoda na drodze do samorealizacji. Czy więc cywilizacje europejskie, a wraz z nimi i nasza, skazane są na zagładę?

W Polsce te destrukcyjne procesy nie są tak zaawansowane jak na Zachodzie, ale i do nas docierają one z ogromną siłą. Czy jesteśmy to w stanie jeszcze jakoś odwrócić? Czy jesteśmy w stanie uniknąć katastrofy, na którą Europa Zachodnia zdaje się być skazana?

Wojciech Kempa

Głównym zadaniem adeptów muzy Klio powinno być dochodzenie do prawdy i jej zgłębianie, a nie tworzenie narodowej mitologii. Po stokroć należy się zgodzić ze zdaniem wybitnego historyka i konserwatywnego polityka Józefa Szujskiego, iż „fałszywa historia jest mistrzynią fałszywej polityki”. Biada narodom karmionym mitami i nie potrafiącym odrobić lekcji historii. Jakiś czas temu oglądałem film dokumentalny o Ignacym Janie Paderewskim. Moją szczególną uwagę zwróciły słowa z testamentu Paderewskiego z roku 1930: „Wszystkich, którym niechcący niesłusznie sprawiłem przykrość lub też ich obraziłem mimowolnie, pokornie przepraszam. Przyjaciołom – serdecznie wdzięczny. Do wrogów nie mam żalu. Krzywdy doznane, a doznałem ich wiele, po chrześcijańsku przebaczam. Nie mogę tylko przebaczyć tym pysznym i nikczemnym, co myśląc jedynie o korzyściach osobistych i o wywyższeniu własnym, prowadzili i prowadzą Ojczyznę do zguby, a Naród do upodlenia. Sam Bóg im tego nie wybaczy”. Jakiż w tych zdaniach dysonans – chrześcijańska pokora i nieprzejednana wrogość. Jednym mistrz Paderewski potrafił wybaczyć, a innym nie. Wielki kompozytor i mąż stanu pisząc o „pysznych i nikczemnych, co myśląc jedynie o korzyściach osobistych i o wywyższeniu własnym, prowadzili i prowadzą Ojczyznę do zguby, a Naród do upodlenia”, miał na myśli sanatorów.

--z Przedmowy