Franco, Żołnierz - Rafael Casas de la Vega

Opis od Wydawcy:

Jedna z niewielu tak dobrych i rzetelnych prac próbujących wyjaśnić okoliczności hiszpańskiej tragedii z lat 1936–39. Autor, Rafael Casas de la Vega, jest jednym z najwybitniejszych hiszpańskich historyków wojskowych, profesorem Akademii Sztabu Generalnego i Wyższego Centrum Studiów Obrony Narodowej.

Spis treści

Od Wydawcy
Podziękowania tłumacza
Wstęp fonetyczny(i kilka uwag na temat struktury wojska) Nota wydawnicza (do wydania hiszpańskiego)
Portyk
Rozdział 1. ZAMIAST WSTĘPU
Rozdział 2. KONIEC WIEKU XIX. KLĘSKA KOLONIALNA
Rozdział 3. PIERWSZE LATA I PIERWSZA LEKCJA
Rozdział 4. GŁÓWNA AKADEMIA WOJSKOWA
Rozdział 5. REFORMA AZAŃI: HIDALGO ROZKAZUJE - FRANCO WYKONUJE
Rozdział 6. POWSTANIE
Rozdział 7. WOJNA
Rozdział 8. CEL - MADRYT
Rozdział 9. CEL - BILBAO
Rozdział 10. BRUNETE
Rozdział 11. ASTURIA, TRZY WYDARZENIA, TRZY LEKCJE, PRZERWANA REWOLUCJA, OVIEDO BRONI SIĘ, GWARANCJA ZWYCIĘSTWA
Rozdział 12. BATALIA O TERUEL
Rozdział 13. ARAGONIA - PRZEBICIE SIĘ DO MORZA
Rozdział 14. BATALIA NAD EBRO
Rozdział 15. POEBRO - WYKORZYSTANIE SUKCESU
Rozdział 16. KAMPANIA KATALOŃSKA
Rozdział 17. OFENSYWA ZWYCIĘSTWA NIEZBĘDNE OKOLICZNOŚCI
Rozdział 18. HUK WOJNY
Rozdział 19. ARMIA HISZPAŃSKA W ROKU 1939 NOWA ORGANIZACJA
Rozdział 20. HISZPANIA WOBEC II WOJNY ŚWIATOWEJ
Rozdział 21. BŁĘKITNA DYWIZJA
Rozdział 22. BŁĘKITNA DYWIZJA - KRASNYJ BOR
Rozdział 23. ARMIA HISZPAŃSKA 1945-1957
Rozdział 24. OSTATNIA BATALIA

O autorze

GENERAŁ RAFAEL CASAS DE LA VEGA

Jest jednym z najwybitniejszych intelektualistów Sił Zbrojnych i największym ze współczesnych hiszpańskich historyków wojskowych XX wieku, godnym umieszczenia go obok generałów Martineza de Campos, Salasa Larrazábala i Vincente Rojo, oraz pułkowników Matineza Bande i Garate Córdoba. Jego życiorys wojskowy i literacki jest bardzo bogaty. Urodzony w Aranjuez w 1926 roku, jest synem sierżanta zamordowanego przez czerwonych. Wykonywał wiele funkcji dowódczych w Kawalerii i Legii. Po próbie zamachu stanu 23 lutego 1981 objął dowództwo Dywizji Pancernej „Brunete”. Od 1984 roku był Dyrektorem Akademii Kawalerii, a wśród różnych funkcji wojskowych pełnionych za granicą, działał jako obserwator przy NATO i Pakcie Warszawskim. Jego autorytet w Siłach Zbrojnych jest bardzo wysoki, szczególnie w sprawie promocji młodzieży.

Jest profesorem Akademii Sztabu Generalnego i CESEDEN (Wyższe Centrum Studiów Obrony Narodowej).

Opublikował niezrównane studia monograficzne na temat batalii Brunete i teruelskiej, milicji narodowych w hiszpańskiej wojnie domowej i najlepsze, spośród wielu — studium, poświęconych Alkazarowi Toledańskiemu. Został wyróżniony Wojskową Nagrodą Poezji; z powodzeniem wkroczył w dziedzinę powieści, a także zdobył Nagrodę Wojskową za swe udokumentowane studium Ostatnia wojna w Afryce.

Jest współpracownikiem różnych środków przekazu. Przygotowuje nadal różne opracowania z dziedziny historii militarnej.

Testament generała Franco

Hiszpanie! W chwili gdy przychodzi mi złożyć życie w ręce Najwyższego i oddać się bezapelacyjnie pod Jego osąd, proszę Boga o to, by zechciał mi łaskawie dozwolić korzystać ze Swej obecności, albowiem pragnąłem żyć i umrzeć jako katolik. W imię Chrystusa szczycę się tym i zawsze było to moją wolą, że jestem wiernym synem Kościoła, na łonie którego dokonam żywota.

Wszystkich proszę o wybaczenie, podobnie, jak sam wybaczam z całego serca tym, którzy okazali się moimi wrogami, jakkolwiek ja sam za takich ich nie uważałem. Wierzę i chciałbym, aby tak było, iż nie można wśród nich znaleźć nikogo oprócz wrogów Hiszpanii, którą kocham do ostatniej godziny i której obiecałem służyć do końca życia, a ten, jak wiem, jest już bliski.

Pragnę podziękować wszystkim, którzy z entuzjazmem, oddaniem i nie dbając o siebie współpracowali w wielkim przedsięwzięciu, którego celem było, aby Hiszpania stała się krajem zjednoczonym, wielkim i wolnym. W imię miłości, jaką czuję do naszej Ojczyzny proszę Was, abyście zachowali tę jedność i pokój oraz obdarzyli przyszłego króla Hiszpanii, Don Juana Carlosa de Bourbon, takim samym uczuciem i taką lojalnością jaką obdarzaliście mnie, żebyście podjęli współpracę i udzielali mu w każdej chwili takiego samego poparcia jak mnie.

Pamiętajcie, że wrogowie Hiszpanii i cywilizacji chrześcijańskiej nie śpią. Czuwajcie zatem i Wy i przedkładajcie najwyższy interes ojczyzny i ludu hiszpańskiego nad jakiekolwiek plany osobiste. Musicie zdobywać sprawiedliwość społeczną i kulturę dla wszystkich ludzi zamieszkujących Hiszpanię i uczynić to swoim nadrzędnym celem. Zachowajcie jedność Hiszpanii, sławiąc w bogatej różnorodności jej regionów źródło jedności ojczyzny. W chwili, gdy zbliża się moja ostatnia godzina, chciałbym połączyć w jedno takie słowa, jak Bóg i Hiszpania, oraz wszystkich Was wziąć w ramiona, by stojąc u progu śmierci, po raz ostatni wznieść z Wami okrzyk: Naprzód Hiszpanio! Niech żyje Hiszpania!

Francisco Franco