Gwiazda przewodnia czasów ostatecznych. Część I - Ks. Karol Stehlin FSSPX

Tajemnica fatimska

Cud słońca jaki miał miejsce 13 października 1917 roku można uznać jak swego rodzaju pieczęć potwierdzającą objawienie Matki Bożej. Tak wyraźny dowód sprawia, że każda osoba dobrej woli bez problemu jest w stanie uwierzyć w cud objawienia. Historii Fatimy nie możemy jednak postrzegać jedynie przez pryzmat tego niesamowitego wydarzenia. Po pierwsze, Maryja zadeklarowała kontynuację swoich objawień, które odnosić się mają do dwóch kwestii: objaśnienia, na czym polegać ma nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca, a także wytłumaczyć, co znaczy „poświęcić się Jej Niepokalanemu Sercu”. Kolejną istotną kwestią jest to, że Łucja dostała od Maryi wskazówki mówiące o tym, kto i w jakich okolicznościach powinien dostąpić ujawnienia poszczególnych elementów „wielkiej tajemnicy”  z dnia 13 lipca 1917 roku. Fakt, że dla Matki Boskiej tak istotne są warunki i konkretny czas ujawnienia „wielkiej tajemnicy”, udowadnia, że musi mieć ona szczególne znaczenie dla nas wszystkich.

Matka Boża Fatimska

Książka „Gwiazda przewodnia czasów ostatecznych” zachęca do zgłębienia orędzia fatimskiego oraz życia duchowego trójki dzieci, które miały zaszczyt dostąpić objawienia maryjnego. Publikacja bardzo skrupulatnie analizuje również dwa ostatnie objawienia, jakie miały miejsca po 13 lipca. W czasie tychże objawień Maryja wytłumaczyła, jak powinno wyglądać nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca – świętowanie pięciu pierwszych sobót miesiąca, a także oddanie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu. Obraz tych wydarzeń w połączeniu z duchowymi przeżyciami trójki światków ukazuje najwyższą wagę „wielkiej tajemnicy” odsłoniętej w Fatimie, którą stanowi Jej Niepokalane Serce!